hallo, Ik ben Brian en ik ben 17 jaar (nog even en ik zit op die volwasse site, eh )
bij mij is dyslexie geconstateerd in groep 8, toen zag ik altijd vreselijk op tegen mijn huiswerk omdat we bij ons op school voornamelijk rijtjes begrippen jaartallen enz. moesten leren. Ik had daar de grootste moeite mee en dus werd ik getest, en inderdaat ik was dyslectish.
Nou heb ik de hele tijd voordat er ondekt werd dat ik dyslectish was van alles naar mijn hoofd geslingerd (je bent lui, je bent dom, bla bla bla) Daar baalde ik vreselijk van maar de leraar had altijd gelijk werd mij geleert dus ik zal dan wel dom en lui zijn.
Toen dyslexie eenmaal ondekt werd in die grijze massa van mij ging de leraar ineens heel anders naar mij kijken. Ik was niet lui of dom ik was dyslecties. Dat gaf mij mijn zelfrespect weer terug.
Ik denk echter dat ik wel lui ben, niet dom maar lui in ieder geval wel. Ik doe gewoon bijna niks aan mijn huiswerk. En tot nu toe heb ik al mijn slechte cijfers aan mijn dyslexie gebonden maar eigenlijk houd ik mijzelf en iedereen om me heen voor de gek.
Wat ik maar even duidelijk wil maken is dat een dyslecties persoon naast zijn dislexie ook gewoon dom en lui kan zijn net als elk ander mens en dat je dat niet uit het oog mag verliezen, ikzelf ben hier pas achter gekomen en ben eigenlijk flink neidig op mezelf dat ik dit niet eerder zag Ik zal mijn eindexamen nooit halen met deze werkinstelling “ach het is mijn dyslexie, ik kan er toch niks aan doen”
Groeten,
Brian Bors